Heb jij vroeger, als je met onaangename gevoelens kampte, ook zo vaak gehoord dat je
er gewoon niet aan moest denken? Of je moest richten op iets anders… iets in die trant?
Bij mij thuis was zaken bagatelliseren een veelvuldig gebruikt overlevingsmechanisme.
Het zou wel meevallen en er waren ergere dingen, zo werd er gezegd.
Door dit soort ervaringen hebben we vaak het gevoel gekregen iets of iemand anders te
moeten zijn. En zeker op het werk, waar we toch moeten voldoen aan een bepaald
plaatje waar we op uitgekozen zijn, vinden we het vaak moeilijk om onszelf te zijn. Soms
zijn we onszelf echt een beetje kwijt geraakt. We zijn hier en daar een beetje in de war
en weten soms niet zo goed meer wat echt bij ons hoort (en we als onderdeel van onze
identiteit beschouwen) en wat aangeleerd is.
Persoonlijk leiderschap
Om persoonlijk leiderschap te kunnen vertonen, is het juist van groot belang onszelf te
kennen en ons bewust te zijn van onze gevoelens en waar die vandaan komen. Het naar
binnen kijken en je afvragen wat een gevoel je probeert te vertellen, kan echt voor
beweging zorgen.
Met het zoeken van afleiding, verdwijnt het gevoel niet en zet het zich ergens vast. Het
beïnvloedt je dan ongemerkt. Op wat voor manier dan ook. Zo kreeg ik vroeger vaak
hoofdpijn als ik voorbij ging aan het voelen van wat er aan de hand was en vooral lekker
druk bezig bleef. Nu kan ik er soms bewust voor kiezen me tijdelijk af te laten leiden,
maar zou ik niet anders meer willen dan er vroeg of laat bij terug te komen om te
onderzoeken wat het me wil vertellen.
Sta eens stil en vraag je af hoe je je voelt en waarom dat zo is. Wat vertelt het je?
De volgende stap is dan het lef hebben om te doen wat nodig is in die situatie. Dat is
persoonlijk leiderschap. Zo maak je dat wat je ontdekt hebt door stil te staan bij je
gevoelens vruchtbaar. Je zorgt er dan namelijk voor dat je wat er van binnen gebeurt
mede leidend laat zijn voor je gedrag. Pure winst voor jou!