Stel je komt iemand voor het eerst tegen. Hoe stel jij je voor? Vaak komt na de eerste
uitwisseling van namen de vraag: “En wat doe je?”.
Ik werk dus ik ben? Het is in ieder geval duidelijk dat we steeds meer identiteit zijn gaan
ontlenen aan het werk dat we doen. Vroeger was sociale context veel belangrijker. En die
kreeg je cadeau. Tegenwoordig, in de maakbaarheidsamenleving, hebben we
gevoelsmatig meer invloed op onze identiteit en ontlenen we die aan wat we teweeg
brengen. Het valt of staat dus met wat je doet en hoe succesvol dat is.
Nu we vooral thuiswerken blijkt het lastiger het stuk identiteit wat we aan werk ontlenen
te waarborgen. De afstand bemoeilijkt het om contact te maken met het gevoel van
toegevoegde waarde te zijn. Daarbij blijkt dat wat we doen in veel gevallen niet als vitale
functie gezien te worden, wat relativerend werkt. Dat zet aan tot reflecteren: wat is er
nog meer? We denken meer na over de zin van het leven, over wat er echt toe doet en
herijken onze normen en waarden.
Al met al zorgt bovenstaande ervoor dat we een gevoel van leegte kunnen ervaren. We
zijn een stuk van onze identiteit kwijt of kunnen daar niet meer helemaal bij.
Maar wat is dat nu eigenlijk identiteit? Kort gezegd is het wie je bent en hoe je daar
uitdrukking aan geeft. Het is het stabiele, onveranderlijke en steeds aanwezige deel van
jou in wisselende omstandigheden.
Wat hoort er onmiskenbaar bij jou?
Het gaat om dat wat jij in jezelf herkent dat anderen ook in jou herkennen. Interessant is
ook om je af te vragen welke rol(len) die jij vervult de grootste stempel drukken op jouw
identiteit. Ik ben benieuwd tot welke inzichten jij komt als je nadenkt over wie je bent en
wat belangrijk voor jou is.