En dan opeens is het er weer, dat gevoel uit de eerste week van de intelligente
lockdown. Ik dacht de rouwcurve die op verandering van toepassing is, aardig doorlopen
te hebben. De eerste week was echt even schakelen, maar de twee weken daarna kon ik
er best mijn weg in vinden. En dan opeens word je overvallen door een heel
onaangenaam gevoel en kun je even niet bij het vertrouwen dat er doorgaans is. Laat ik
jullie meenemen in hoe zoiets werkt.
Psychiater Elisabeth Kubler- Ross heeft ons geleerd dat als er sprake is van een
verandering die een substantiële aanpassing van ons vraagt, er een zogenaamde
rouwcurve in werking treedt. Deze curve geeft inzicht in de emotionele reacties van de
mens vanaf het moment dat de verandering wordt ingezet en beslaat verschillende stadia
die we doorlopen. Dit doet iedereen in een eigen tempo en op een eigen manier. Het is te
vergelijken met wat er gebeurt in tijden van rouw, vandaar de naam.
Onderin zie je de vijf fases:
1. Ontkenning: Ik kan het niet geloven;
2. Boosheid: Het is gewoon niet eerlijk;
3. Onderhandeling: Maar als we nu….;
4. Depressie: Het lukt me nooit;
5. Acceptatie: Misschien lukt het wel.
Om je eigen emoties te begrijpen en inzicht te krijgen in hoe je jezelf of een ander kunt
helpen, is het zinvol je af en toe af te vragen waar je staat of waar de ander staat. Bij de
een verloopt het proces wat grilliger dan bij de ander: er kunnen fases worden
overgeslagen, sommige mensen lijken in een fase te blijven hangen of gaan nog eens
terug naar een eerdere fase. Alles kan en niks is gek.
Weet jij waar je je op dit moment bevindt? Wat zich in jouw afspeelt? En daarmee
hopelijk wat jij nodig hebt? En zie je waar je naaste staat die het er allemaal best
moeilijk mee lijkt te hebben?
Ik dacht in ieder geval dat ik het allemaal wel geaccepteerd had en al aardig aan de
situatie gewend was. En toch, als er dan iets gebeurt dat je uit het inmiddels een soort
van normale haalt, kan zomaar blijken dat je toch nog even terug moet. Terug naar een
eerdere fase om wat aan te kijken, voordat je echt verder kan. Of toch nog niet echt.
Niet menselijks is ons vreemd.